Opfokker Pascal van den Schoor stopt: 'Lbv-plus paste ons helemaal'

Pascal (54) en zijn vrouw Carla (54) van den Schoor leverden eind augustus hun laatste ronde opfokhennen af. Ze konden in twee stallen, waarvan één etagestal 160.000 leghennen opfokken.

Na een lange periode van onzekerheid viel in januari van dit jaar de puzzel voor het echtpaar in elkaar. De berekeningen klopten, het ministerie gaf groen licht voor de Landelijke beëindigingsregeling veehouderijlocaties (Lbv-)plus opkoopregeling waarvoor zij zich in de zomer van vorig jaar hadden aangemeld.

Lastige keuze

Voor de Limburgse opfokker voelt het of er een nieuw leven is begonnen. Bijna dertig jaar lang stond hij bij dag en dauw klaar voor zijn dieren. Zeven dagen in de week. Hij deed het met plezier en overgave, maar tegelijkertijd voelde hij ook de druk die elke ondernemer van een eenmanszaak ervaart. Het werk was er altijd. Fysiek in de stal en daarbuiten in het hoofd. De laatste jaren ergerde Pascal zich meer en meer aan de publieke opinie, het vaak negatieve beeld dat er van de agrarische sector wordt geschetst. „Alles wat je als boer doet, is voer voor discussie. Daar word je op een gegeven moment moe van”, zegt hij tegen het lokale medium Nederweert24.

Toen ze eenmaal de vijftig waren gepasseerd, maakten hij en zijn vrouw samen de balans op. „Wat gaan we doen: stoppen of doorgaan? Het was een lang proces van wikken en wegen. Rekenen, sparren. bijsturen, heroverwegen. Met de accountant en met elkaar. Stoppen is makkelijker gezegd dan gedaan”, zegt Pascal.

„We hadden geen opvolger, onze kinderen maken andere keuzes. Daarbij staat er in deze tijd ook niet zomaar een koper klaar”, vult Carla aan. Zij verzorgde de administratie van het opfokbedrijf naast haar baan als doktersassistente in ziekenhuis van Weert.

Duidelijkheid

Vanuit die onzekerheid over de toekomst koos het echtpaar er aanvankelijk voor om door te gaan. Pascal: „Eén van onze stallen is 24 jaar oud. De inventaris was aan vervanging toe. Begin vorig jaar bespraken we onze investeringsplannen met de broederij waar we de hennen voor opfokken. We zagen het helemaal zitten en kregen er nieuwe energie van. Met de stikstofcrisis in aantocht durfden we echter nog niet te investeren. We wilden eerst meer duidelijkheid over wat die nieuwe regels voor ons zouden betekenen. Daarom hebben we tot het laatst alle opties opengehouden.”

Die duidelijkheid is er nu. Als piekbelaster kan de familie gebruikmaken van de landelijke Lbv-plus regeling. Het echtpaar is nu met de gemeente Nederweert in gesprek over een andere invulling van hun pluimveebedrijf aan de Eindhovensebaan in Nederweert. Als de sloopvergunning straks is verleend en het bestemmingsplan is gewijzigd, maken de stallen mogelijk plaats voor een nieuw gebouw dat zij als opslagruimte gaan verhuren. „Opslagruimte verhuren is één van de opties. We zijn nu alle mogelijkheden op een rij aan het zetten”, zegt Pascal.

Rust in het hoofd

Het besluit om te stoppen, heeft voor rust gezorgd. Ook bij zijn vader van wie hij het vak van opfokker leerde. „Het klinkt misschien vreemd, maar pap was hartstikke blij toen hij hoorde dat we gingen stoppen. Hij vertelde dat hij bang was geweest dat er met mij iets zou gebeuren en dat Carla alleen met het bedrijf bleef zitten. Nu de puzzel in elkaar is gevallen, is die zorg voorbij.”

Zijn nieuwe leven voelt nu nog onwezenlijk. Na bijna dertig jaar boeren, hoeft Pascal niet meer naar zijn dieren. Op vakantie belt er ook niemand voor een storing of een ander probleem. „Daar kan ik wel aan wennen hoor”, zegt hij met een knipoog. „De komende tijd ga ik eens rustig bekijken wat er op mijn pad komt. Niemand hoeft bang te zijn dat ik me ga vervelen. Dat ondernemende zit er nou eenmaal in. Maar nu doe ik eerst even niks. Lekker toeren met de auto. Samen op vakantie. Genieten van een drankje in de tuin. O ja, ik ben ook nog keeperstrainer bij de veteranen van voetbalvereniging Merefeldia.” Zijn vrouw Carla kijkt verbaasd: „Keeperstrainer? Daar wist ik niks van.” Pascal lachend: „Dat kan kloppen. We trainen nooit”, zegt hij tegen Bas Poell van Nederweert24.

‘Geen spijt’

Nu ruim anderhalve maand nadat ze de laatste opfokhennen afleverden, heeft Pascal nog geen spijt van hun besluit. „We voelen veel meer rust. Als pluimveehouder draag je zeven dagen per week en 24 uur per dag zorg voor je dieren. Natuurlijk stonden onze stallen regelmatig leeg, maar tijdens de leegstand hadden we ook genoeg dingen te doen en was ik alweer bezig met de planning voor de volgende ronde.”

„Ik word in december 55 jaar oud. Het hele verhaal van de stoppersregeling klopte en paste ons helemaal. Dat de inrichting van één van onze stallen aan vervanging toe was, speelde bijvoorbeeld ook mee. Het ondernemende zit in mijn bloed, maar dat we meer rust ervaren en geen druk meer voelen, past ons momenteel heel goed. Daarmee houden we ook rekening bij onze volgende onderneming waar we nu op aan het oriënteren zijn. We willen niet meer 24/7 de druk van het moeten voelen.”