De trein dendert door

Voorbeelden van bijna onuitvoerbare regels zijn CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive), EUDR (EU Deforestation Regulation) en onze eigen stikstofwetgeving met de zeer lage KDW in de wet. Het gedoe met stikstof in Nederland kennen we allemaal wel, EUDR en CSRD zijn minder bekend. Het lijken ook vooral grote bedrijven problemen te zijn, maar vergis je niet. Die grote bedrijven worden ook verplicht hun verantwoordelijkheid te nemen in de keten. Dus ook hun kleinere afnemers en leveranciers komen aan de beurt. Waarmee? Met een enorme berg regels en procedures. Allemaal papierwerk dat niets toevoegt aan een product of dienst en ook niets doet voor mens en milieu.

Er zijn twee groepen mensen die hier wel bij varen, namelijk consultants en linkse politici die de industrie willen dwarszitten. Wat dat betreft zit het ingenieus in elkaar. Bekeken vanuit het perspectief van deze belanghebbenden, kun je alleen maar complimenteus zijn, er gebeurt precies wat zij willen. Hoewel, als alle mooie industrie en landbouw naar China en de Verenigde Staten verdwijnen, komt het als een boemerang terug. Dan hebben we geen werk meer en geen invloed op de duurzaamheid ervan.

Wil de meerderheid van de Europese burgers dit echt of laten we een paar idealisten in Brussel hun gang gaan?

Nu komt er vanuit het bedrijfsleven commentaar. De wetten zijn onuitvoerbaar en niet effectief. We zijn er niet klaar voor en vragen uitstel. Is dat in de hoop dat van uitstel afstel komt? Waarom is het dan überhaupt zo ver gekomen? Wetten maken is een langdurig proces en biedt genoeg tijd en ruimte voor lobbyisten. Hebben de lobbyisten van het bedrijfsleven zitten slapen?

Ik verbaas me er al langer over dat dergelijke wetgeving er doorheen komt. Wil de meerderheid van de Europese burgers dit echt of laten we een paar idealisten in Brussel hun gang gaan? Waarom zijn deze complexe wetten wel aangenomen en stranden zaken die we echt willen en nodig hebben (bijvoorbeeld veiligheid van Europa en instroom asielzoekers beheersen) in oeverloze discussies of bureaucratie?

Ik was laatst op een symposium op Universiteit Nyenrode. Daar worden de leiders van de toekomst opgeleid. Micky Adriaansens is daar directeur en opende de bijeenkomst. Het ging al snel over de complexe regelgeving in Nederland en de EU. Nyenrode heeft nogal wat CSRD in haar onderwijsprogramma zitten en ik vroeg haar dan ook wat ze daarvan vond. Haar antwoord was duidelijk: het bedrijfsleven heeft last van een dergelijke complexe regelgeving die niet veel waarde toevoegt. Verrassend, want in mijn beleving predikt Nyenrode nogal veel CSRD. Op mijn vraag ‘waarom?’ kwam het antwoord dat het een rijdende trein is waar we nu eenmaal op moeten stappen.

Een vergelijkbare reactie kreeg ik ook van de directeur van NXP (halfgeleiders). Als groot en toonaangevend bedrijf zijn ze zuinig op hun imago, dus voldoen aan de wet. Dat betekent netjes een uitgebreid CSRD rapport maken. Intrinsiek zijn ze daarvoor niet gemotiveerd, want het voegt niets toe en kost alleen maar geld.

Ik verbaas me erover dat de linkse lobby dat steeds weer voor elkaar krijgt

Dit zijn nog maar twee voorbeelden van wetgeving die ondernemers in de weg zit en ik verbaas me erover dat de linkse lobby dat steeds weer voor elkaar krijgt. De bedrijven en instellingen die tegen zijn, zijn talrijk en machtig. Ik ga er ook vanuit dat in een partij als de VVD het bedrijfsleven een grote stem heeft. Waarbij de linkse politiek het voor elkaar krijgt de rechtse ideeën voor nieuwe wetgeving te frustreren (en dan zegt dat die rechtse partijen niet leveren), is de rechtse politiek machteloos.

Ik maak me zorgen over deze linkse infiltratie in het centrum van de macht. Er worden zelfs communistisch-achtige voorstellen gedaan door (voorheen) centrum-linkse partijen. Rechts kijkt toe en praat links naar de mond, want weggezet worden als klimaatontkenner of racist wil niemand. Slimme, rechtse ondernemers en wetenschappers hebben helemaal geen zin in dit politieke gekonkel. Die zorgen dat ze werk hebben en doppen hun eigen boontjes. Hoe lang ze dat nog in Nederland willen doen, is de vraag. Ondertussen denderen de treinen in Den Haag en Brussel door.