Column: Georganiseerde hetze
De laatste tijd komt onze sector vaak negatief in het nieuws. Helaas geven we aanleiding door onzorgvuldig handelen. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat er in de media sprake is van een georganiseerde hetze tegen de veehouderij in Nederland. Dit doet me denken aan 'het netwerk achter Volkert van der G.'. Een boek geschreven door veiligheidsexpert Peter Siebelt. Hij legde het netwerk van Volkert en andere milieuclubs bloot en toonde aan hoe de linkse politiek dit soort activiteiten steunt en financiert.
De kranten staan bol van de negatieve berichten over de veehouderij. Dat er kritisch te schrijven is over onze sector leidt geen twijfel. Maar er is ook heel veel positiefs te schrijven. Bijvoorbeeld over circulaire economie: volgens mij is de veehouderij zon beetje uitvinder van het verwaarden van ogenschijnlijk waardeloze grondstoffen.
Dat men niet vaak positief schrijft is nog tot daar aan toe. Daar moeten we zelf ook harder aan werken. Erger vind ik dat de negatieve berichtgeving vol staat met leugens en handig verdraaide cijfers. Bovendien is het soms akelig goed getimed, zoals bijvoorbeeld deze zomer in het Brabants Dagblad precies in de week voor de cruciale beslissing van Provinciale Staten. De Telegraaf sprak vorige week over een lawine aan nepnieuws. Natuurlijk vielen de kwaliteitsjournalisten weer over de grote kop en de te spectaculaire infografics, maar zij hebben boter op hun hoofd.
Gebruiken voor nepnieuws
Een kwaliteitskrant als de NRC laat zich volop gebruiken voor nepnieuws over de agrarische sector in Nederland. Zij plaatsten een artikel van enkele paginas groot over mestfraude, inclusief een spannende titel (het MEST-complot). Inmiddels is duidelijk dat veel cijfers die zij in dat artikel gebruikten niet kloppen. Zij zeggen hoor en wederhoor te hebben toegepast maar dat wordt ontkent door slachtoffers. De betreffende journalist (al eerder op de vingers getikt door de Raad van de Journalistiek) weigert in gesprek te gaan. Mensen die schrijven dat het NRC-artikel niet klopt worden door NRC onder druk gezet om niets te publiceren.
Enige tijd geleden heb ik intensief contact gehad met de NRC over een onwaarheid met betrekking tot waterverbruik bij de productie van vlees. Mailtjes en telefoontjes werden genegeerd of afgedaan met 'druk, druk, druk.' Men weigert gewoon om de andere kant van het verhaal aan te horen, laat staan te publiceren. Ik heb overigens ook nog geen reactie gehad op mijn vragen aan de ombudsman van de NRC. Op televisie is het al niet beter gesteld. Programmas als Zembla en Radar maken er een sport van de agrarische sector te bekritiseren. Met handige frames (poep bacteri, plofkip) wordt de consument het bos in gestuurd.
Mijn ervaring met de linkse politiek is net zo. Een gesprek met gedeputeerden van Brabant is bijna niet te organiseren en als je dan met ze aan tafel zit, wordt er niet geluisterd en de waarheid handig verdraaid. De mensen met de vlotte babbel winnen het van de techneuten die over feiten praten. Dan hebben we nog de wetenschappers die hun titel van professor misbruiken om het volk te mennen. Mensen met een achtergrond in psychologie pretenderen verstand te hebben van veevoeding en zoosen en parkietendierenartsen schijnen wat te weten van transport van varkens.
Hetze bloot leggen
Ik zie hier een patroon en ik denk dat we het netwerk achter deze hetze bloot moeten leggen. Er zijn duizenden mensen die belang hebben bij deze verhalen. Bijvoorbeeld een vegetarische slager. Die ziet zijn gesubsidieerde omzet van fabrieksvoedsel stijgen. Mensen die in dienst zijn bij Wakker Dier en dergelijke strijden voor hun baan en dan zijn er natuurlijk een paar kamerleden die een vorstelijk salaris binnenhalen dankzij deze angstzaaierij. En natuurlijk de media die advertenties moeten verkopen of goede kijkcijfers moeten scoren om subsidie binnen te halen.
Ik stel voor dat we een diepgaand onderzoek doen naar dit netwerk en aantonen dat er sprake is van een maffia-achtig netwerk. Want voor je het weet staat er een Volkert bij een boer op de stoep.
