Allereerst: het artikel is een onderdeel van een reeks artikelen die wij deze maanden publiceren over dierenactivisme in Nederland. In deze serie schetsen wij een beeld van dit soort activisme en daarbij laten wij alle partijen aan het woord: boeren die zijn getroffen door dierenactivisme, politici, politie, justitie, AIVD, belangenorganisaties, dierenorganisaties en inderdaad: ook de dierenactivist zelf.
Wanneer je een journalistieke serie maakt over een bepaald thema, dient alles te worden besproken en proberen wij lezers inzicht te geven in hoe dierenactivisme werkt, hoe dierenactivisten denken, wat hun beweegredenen zijn en hoe de autoriteiten hiermee omgaan.
Wij vinden het belangrijk dat mensen die in de agrarische sector werken en mogelijk met dierenactivisme te maken hebben of krijgen weten hoe de hazen lopen. Immers, wanneer je kennis hebt van het onderwerp, kun je ook daarnaar handelen.
De Nederlandse veehouderij heeft nou eenmaal met deze groep activisten te maken. Er niets over schrijven en geen inzicht te geven in de ideeën van deze mensen, maakt niet dat het zomaar verdwijnt.
In de volgende artikelen zullen ook justitie, AIVD en politie aan het woord komen. Boeren en politici kwamen in deel 1 al aan het woord. Wij hopen met deze serie de sector handvatten te geven om met dierenactivisme om te gaan, dan wel te bestrijden. Onlangs hebben LTO en de Producenten Organisatie Varkenshouderij (POV) aangegeven samen te zullen optrekken in de strijd tegen extreme dierenactivisten en bijvoorbeeld inbraken in stallen. Deze actie wordt genomen júist omdat er, onder meer door onze bladen, aandacht is gekomen voor dierenactivisten en hun acties.
Ik heb begrip voor de reacties, maar ik hoop hier te hebben uitgelegd waarom wij hebben gekozen om óók een dierenactivist te interviewen. Nogmaals: niet om deze meneer een podium te geven, maar om inzicht te geven in de manier waarop zij werken en waarom zij zo werken. Kennis is macht.
