‘Piekbelaster’ en pluimveehouder wil best stoppen, maar de provincie laat het afweten

„Ik ben piekbelaster”, geeft Wevers ruiterlijk toe in de Twentsche Courant Tubantia. „Ik mag elk jaar 6228 kilo ammoniak uitstoten. Wanneer ik zou stoppen, dan is in één klap het hele stikstofprobleem van De Borkeld opgelost. Hoe simpel kan het zijn?” Het Rijk stelt 95 miljoen euro beschikbaar om boeren rondom Natura 2000-gebieden zoals Wevers uit te kopen.

Bijna een half jaar geleden meldde Markeloër zich bij de provincie. Hij lijkt een uitzondering. De meeste boeren staan niet te springen om te stoppen. Zeker niet met de speciale regeling voor piekbelasters, want stoppen betekent dat het bedrijf ook niet elders voortgezet mag worden. Dus ook geen opvolging door zoon of dochter.

De zelf nog relatief jonge Wevers ziet een kans. Hij heeft nog rallybedrijven en staat voor de keus of hij opnieuw wil investeren in de pluimveehouderij. „Ik kan uitbreiden en moderniseren met luchtwassers, waardoor de uitstoot hetzelfde blijft. Maar ik kan ook stoppen, met een regeling. Voor die keus stond ik. Ik heb daar toen een heel plan voor gemaakt.”

Geen aanbod van de provincie

Maar al wat er kwam: geen aanbod van de provincie. „Ik snap niet dat er geen actie ondernomen wordt”, zegt Wevers. „Straks kies ik voor uitbreiden en dan staan er over twee jaar verhalen in de krant hoe het toch mogelijk is dat een boer pal naast een Natura 2000-gebied eind 2020 nog mocht uitbreiden.”

Wevers loopt aan tegen de weerbarstige praktijk. Zijn plan – dat bijvoorbeeld ook voorziet in het afbreken van de stallen en bouw van een of meer woningen – past niet goed in de regelingen van provincie en Rijk. Bovendien heeft Overijssel al laten weten niets te zien in het uitkopen van ‘piekbelasters’.

De provincie kiest voor een zogehten ‘gebiedsgerichte aanpak’. Dat betekent bij de aanpak van de stikstofproblematiek gekeken wordt naar een veel groter gebied dan alleen de boerderij van Wevers aan de Bovenbergweg in Markelo. In zijn geval wordt heel Zuid-Oost Twente erbij betrokken.

Heel ingewikkeld

Die gebiedsgerichte aanpak betekent dat er geïnventariseerd moet worden, er zijn daarnaast ‘gebiedstafels’ ingesteld, waarin bijvoorbeeld LTO en natuurorganisaties meepraten, er wordt gewerkt volgens een ‘gefaseerde, adaptieve aanpak’ en er worden ‘gebiedsanalyses’ en ‘gebiedsagenda’s’ opgesteld.

„Voor de zomer van 2021 verwachten we met u in gesprek te kunnen gaan over de eerste contouren van de gebiedsagenda’s”, melden Gedeputeerde Staten aan Provinciale Staten. „Ik zeg niet dat het beëindigen van een bedrijf heel eenvoudig is”, zegt Wevers. „Maar dit maakt alles wel heel ingewikkeld.” Lees het complete artikel in de Twentsche Courant Tubantia.